Dotychczas na blogu pojawiały się elementy definiujące tajemnicę przedsiębiorstwa. Przyjrzyjmy się teraz definicji negatywnej, czyli określeniem co nie jest tajemnicą przedsiębiorstwa. Bazując na prawie unijnym, w niniejszym wpisie wskażę również w jakich przypadkach nie dochodzi do naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa. 

Częstokroć spotykam się bowiem z sytuacją, w której ktoś jest przekonany o tym, że został okradziony z tajemnicy przedsiębiorstwa. Tymczasem po analizie wielokrotnie okazuje się, że jego założenie jest błędne i że albo owa „tajemnica” wprawdzie była niejawna ale nie była tajemnicą przedsiębiorstwa albo że w ogóle nie było informacji niejawnej podlegającej ochronie. 

W związku z tym wskazać należy na Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem.

Dyrektywa ta wyjaśnia nam m.in. co nie jest tajemnicą przedsiębiorstwa albo kiedy nie dochodzi do jej naruszenia.

Zgodnie z jej brzmieniem, nie jest zatem bezprawnym, takie pozyskanie informacji niejawnych, które nastąpiło w wyniku inżynierii odwrotnej, czyli nabycia cudzych tajemnic przedsiębiorstwa poprzez obserwację, badanie, rozłożenie na części lub testowanie cudzego produktu, który był dostępny publicznie lub został zgodnie z prawem nabyty przez osobę dokonującą tych czynności, a uprawnienie osoby pozyskującej w ten sposób informację poufną nie powinno być w chwili pozyskania ograniczone.

Ok, ale czy zawsze gdy daną informację  możemy podciągnąć pod definicję „tajemnicy przedsiębiorstwa” to oznaczać będzie, że jak ktoś to naruszy to będzie ponosił odpowiedzialność na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji?

Otóż nie.

O tym bowiem, że że ktoś naruszył tajemnicę przedsiębiorstwa nie można mówić także wtedy, gdy nastąpiło to w którymś z niżej wymienionych celów:

– ochrony uzasadnionego interesu chronionego prawem,

– w ramach korzystania ze swobody wypowiedzi,

– w celu ujawnienia nieprawidłowości, uchybienia lub działania z naruszeniem prawa dla ochrony interesu publicznego,

– gdy ujawnienie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa wobec przedstawicieli pracowników w związku z pełnieniem przez nich funkcji na podstawie przepisów prawa było niezbędne dla prawidłowego wykonywania tych funkcji.

Każdorazowe zbadanie, czy coś jest czy też nie jest tajemnicą przedsiębiorstwa albo czy naruszenie było czy nie było legalne wymaga analizy konkretnej sprawy.