Przystępując do analizy sytuacji,  w których reklama jest traktowana jako nieuczciwa konkurencja, w pierwszej kolejności omówienia wymaga przypadek wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt. 1 UZNK. W przepisie tym uregulowano, iż czynem nieuczciwej konkurencji jest reklama sprzeczna z przepisami prawa oraz reklama sprzeczna z dobrymi obyczajami i uchybiająca godności człowieka.

Kiedy  reklama jest sprzeczna z przepisami prawa i dobrymi obyczajami?

Podzielając stanowisko przedstawicieli doktryny wskazać należy, iż przesłankę sprzeczności z przepisami prawa należy  interpretować jako obejmującą te wszystkie sytuacje, w których reklama jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa regulujących reklamę jako taką. Nie chodzi tu zatem o sprzeczność z prawem w ogóle, ale wyłącznie o sprzeczność z przepisami dotyczącymi reklamy.

Reklama może być zatem zakwalifikowana jako sprzeczna z przepisami prawa tylko w przypadku naruszenia norm prawnych regulujących prowadzenie reklamy i to tych bezwzględnie obowiązujących. W omawianym przepisie nie chodzi o sprzeczność z postanowieniami umownymi tylko o sprzeczność z literą prawa. Jeżeli reklama jest sprzeczna z umową to może to być  kwalifikowane jako sprzeczność z dobrymi obyczajami, a nie sprzeczność  z przepisami prawa. W takim jednak przypadku aby dochodzić roszczeń na podstawie art. 16 ust. 1 pkt. 1 wymagań by była również przesłanka uchybienia godności człowieka.

Reklamą sprzeczną z przepisami prawa będzie przykładowo reklama promująca produkty tytoniowe, niektóre lecznicze, obrót tkankami i komórkami  albo reklama która np. omija zakaz z ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych, który zabrania reklamowania na terytorium kraju gier losowych.

Szczególną postacią reklamy sprzecznej z przepisami prawa jest reklama podejmowana w toku działalności gospodarczej, która to działalność jest jako taka objęta generalnym zakazem wynikającym z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Szczególny charakter przejawia się w tym, że nie obowiązuje w takim przypadku przepis prawa regulujący bezpośrednio lub pośrednio reklamę określonych towarów lub usług, którego naruszenie wypełniałoby przesłankę sprzeczności z przepisami prawa. (tak System Prawa Prywatnego, Prawo Konkurencji tom 15).

Pod pojęciem dobrych obyczajów o których mowa w omawianym przepisie rozumieć należy jako zasady (standardy) moralne obowiązujące w społeczeństwie. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2011 r., I CSK 796/10, LEX nr 1095811) oraz „społecznie akceptowane normy moralne i zwyczajowe stosowane w działalności gospodarczej” (tak  wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 1991 r., I ACR 411/91)